شعر از " احمد رضا احمدی " از کتاب یادگاری

   

 زمانی                                            

 با تکه ای نان سیر می شدم
  و با لبخندی
  به خانه می رفتم
  اتوبوس های انبوه از مسافر را
  دوست داشتم
  انتظار نداشتم
  کسی به من
  در آفتاب
  صندلی تعارف کند
  در انتظار گل سرخی بودم